|
181923 |
Livro |
O traballo e a fala mariñeira de Redondela |
/fichas-bibliograficas/o-traballo-e-fala-marineira-de-redondela |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
[Redondela] |
Concello de Redondela, Concellaría de Normalización Lingüística |
|
|
|
2004 |
|
|
|
|
|
103 |
|
|
|
|
|
|
[Sinopsis reproducida de BILEGA]
Ofrece datos sobre a evolución do sector pesqueiro no concello de Redondela, centrándose basicamente no léxico. Desde o punto de vista lingüístico, interesa a recolla de léxico relacionado co sector e o estudo etimolóxico do mesmo. No apdo. "Trazos caracterizadores máis importantes da fala de Redondela" (p. 14-30) descríbense as principais características fonéticas e morfolóxicas da fala da zona. Inclúe un "Glosario" (p. 63-75), organizado alfabeticamente, con definición do termo, o étimo e, no caso de se tratar dun peixe, marisco etc., o nome científico.
|
|
|
gallego |
Língua, Fonética e fonologia, Lexicologia e lexicografia, Trabalhos onomasiológicos e semasiológicos, Morfologia e sintaxe, Sociolinguística. Dialetologia e geolinguística, Descrição (sócio)linguística de uma localidade ou território. Atlas linguísticos, Léxico dialetal |
ESPAÑA, PONTEVEDRA, Redondela |
gallego, vocabulario, peces, artes de pesca |
|
|
179143 |
Artigo de revista |
O Tratado de Alcañices (1297): uma construção historiográfica |
/fichas-bibliograficas/o-tratado-de-alcanices-1297-uma-construcao-historiografica |
Revista da Faculdade de Letras. História
|
|
|
|
Amaral, Luís Carlos; Garcia, João Carlos
|
,
|
Amaral, Luís Carlos, Garcia, João Carlos |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1998 |
|
|
0871-164X |
XV |
2 |
967-986 |
|
|
|
|
https://ler.letras.up.pt/uploads/ficheiros/4045.pdf |
|
|
|
|
portugués |
Pensamento e mundo cultural, História, Idade Média, Outros - História |
ESPAÑA, PORTUGAL |
Tratado de Alcañices (1297) |
|
|
179242 |
Atas de congresso |
O Tratado de Alcanices à luz da diplomacia |
/fichas-bibliograficas/o-tratado-de-alcanices-luz-da-diplomacia |
|
|
O Tratado de Alcanices e a importância histórica de Terras de Riba Côa (Actas do Congresso Histórico Luso-Espanhol, 12-17 de Setembro de 1997)
|
|
Moreno, Humberto Baquero
|
|
Moreno, Humberto Baquero |
|
|
|
|
|
|
Lisboa |
Universidade Católica Portuguesa |
|
|
|
1998 |
|
|
|
|
|
41-51 |
|
|
972-54-0001-1 |
|
|
|
|
|
|
portugués |
Pensamento e mundo cultural, História, Idade Média |
ESPAÑA, PORTUGAL |
Tratado de Alcañices (1297) |
|
|
179160 |
Artigo de revista |
O tratado de limites de 1750 e as suas consequências |
/fichas-bibliograficas/o-tratado-de-limites-de-1750-e-suas-consequencias |
Anais da Academia Portuguesa da História
|
|
|
|
Brasão, Eduardo
|
|
Brazão, Eduardo |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1949 |
|
|
0870-077X |
2 |
|
9-86 |
|
|
|
|
|
|
[Resumo extraido da fonte]
As relações de Portugal com a Espanha foram incontestàvelmente beneficiadas pela subida de Fernado VI ao trono dos Reis Católicos, por morte de seu pai, Filipe V.
O novo monarca era casado com a infanta portuguesa D. Maria Bárbara, filha de D. João V, e, como escreve Southey, "raras vezes ou nunca terão considerações políticas unido em matrimónio pessoas tão talhadas uma para a outra". Daqui provinha a melhoria que se notara na política externa entre os dois países peninsulares. Isto apesar da infanta portuguesa não pretender influir no ânimo fraco de seu marido. Ainda é Southey que escreve: "E tão inteira possuia ela a afeição e confiança, do consorte, que bem podera te-lo governado com absoluto império, mas embora a superioridade da inteligencia lhe desse grande influencia sobre êle, não era esta a sua ambição, tengo o juizio precizo que o exemplo da precedessora lhe servisse mais de escarmento do que de estímulo".
À influência da filha do Magnânimo e rainha de Espanha, foi atribuído o tratado de 1750 celebrado para resolver "os tãn disputados limites na América".
|
|
|
portugués |
Organização política e social, Administração central, Relações transfronteiriças, Pensamento e mundo cultural, História, Idade Moderna |
ESPAÑA, PORTUGAL |
Tratado de Madrid (1750), delimitación fronteriza |
|
|
178475 |
Capítulo de livro |
O tratamento de vós em Rio de Onor |
/fichas-bibliograficas/o-tratamento-de-vos-em-rio-de-onor |
|
Semiótica e linguística portuguesa e românica. Homenagem a José Gonçalo Herculano de Carvalho
|
|
|
Hammermüller, Gunther
|
|
Hammermüller, Gunther |
Schmidt-Radefeldt, Jürgen
|
|
|
|
|
|
Tübingen |
Gunter Narr Verlag |
|
|
|
1993 |
|
|
|
|
|
43-54 |
|
|
9783823341161 |
|
|
|
|
|
|
portugués |
Língua, Morfologia e sintaxe |
PORTUGAL, BRAGANÇA, Bragança |
Rio de Onor, fórmulas de tratamiento, riodonorés |
|
|
181469 |
Atas de congresso |
O trazado da fronteira oriental do galego en León e Zamora |
/fichas-bibliograficas/o-trazado-da-fronteira-oriental-do-galego-en-leon-e-zamora |
|
A lingua galega: historia e actualidade. Actas do I Congreso Internacional (vol. 4)
|
A lingua galega: historia e actualidade. Actas do I Congreso Internacional (vol. 4)
|
|
Seco Orosa, Ana
|
|
Seco Orosa, Ana |
|
Rosario Álvarez Blanco (ed. lit.), Francisco Fernández Rei (ed. lit.), Antón Santamarina (ed. lit.)
|
|
Comunicação |
|
|
Santiago de Compostela |
Consello da Cultura Galega: Universidade de Santiago de Compostela, Instituto da Lingua Galega |
|
|
|
2004 |
|
|
|
|
|
415-463 |
|
|
84-95415-81-X |
|
http://consellodacultura.gal/mediateca/extras/CCG_2004_A-lingua-galega-historia-e-actualidade-v-IV-Actas-do-I-Congreso-Internacional-celebrado-do-16-o-20-de-setembro-de-1996-en-Santiago-de-Compostela.pdf |
|
[Sinopsis reproducida de BILEGA]
Intenta trazar a fronteira oriental do galego moderno nas provincias de León e Zamora, considerando conxuntamente as zonas en que a liña divisoria é clara e aquelas en que é aproximativa e tendo en conta a dificultade que supón establecer límites ríxidos entre falas que presentan fenómenos comúns, por teren a mesma orixe (o latín da Gallaecia romana). Para o trazado desa fronteira a autora ten en conta os seguintes aspectos: 1) Partindo dunha perspectiva estritamente lingüística, identifica os trazos pertinentes para delimitar a fronteira, prescindindo dos comúns a galego e leonés occidental, así como de solucións diverxentes debidas a diferentes estadios evolutivos; 2) Unha vez identificados eses trazos, determínanse as isoglosas correspondentes na rede de puntos estudados a través de inquéritos (34 localidades de León e 15 de Zamora) e contrástanse estes datos con outros tirados de fontes bibliográficas; 3) A partir das isoglosas e tendo en conta a súa combinación, procédese ao trazado da fronteira lingüística entre galego e leonés occidental, diferenciando unha divisoria clara (galego / leonés), determinada por feixes de isoglosas, e unha outra aproximativa, obtida tras a análise da franxa de transición determinada por isoglosas soltas. Nesta última diferéncianse cinco variantes (galego de transición, transición, leonés de transición I, leonés de transición II e a variante de Pombriego), cuxa divisoria se trazou seguindo o criterio de cruzar os puntos considerados de transición, deixando á esquerda os de galego de transición e á dereita os de leonés de transición I e II [Adaptación do libro de resumos do congreso]. | Índice: A problemática no trazado d fronteira lingüística | Trazos pertinentes para a delimitación da fronteira. As isoglosas | Trazado da fronteira tendo en conta a distribución das isoglosas | A situación lingüística nos concellos por onde pasa a fronteira | Conclusión
|
|
|
gallego |
Língua, Sociolinguística. Dialetologia e geolinguística, Áreas dialectais e fronteiras linguísticas |
ESPAÑA, ZAMORA, Cobreros, Galende, Hermisende, Lubián, Pedralba de la Pradería, Porto de Sanabria, Pías, Requejo de Sanabria, San Justo |
Portelas, As, isoglosas, gallego, asturleonés |
|
|
177605 |
Artigo de revista |
O uso da cal nas argamassas tradicionais |
/fichas-bibliograficas/o-uso-da-cal-nas-argamassas-tradicionais |
Arquivo de Beja
|
|
|
|
Margalha, Maria Goreti
|
|
Margalha, Maria Goreti |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1995 |
|
|
0873-3422 |
V |
|
101-129 |
|
|
|
|
http://catbib.cm-beja.pt/ipac20/ipac.jsp?session=16X0899Y6I431.42558&menu=search&aspect=subtab11&npp=20&ipp=20&spp=20&profile=bmb&ri=1&source=~%21horizon&index=.GW&term=O%20uso%20da%20cal%20nas%20argamassas%20tradicionais&x=0&y=0 |
|
[Resumo extraido da fonte]
O avanço tecnológico tem desenvolvido novos processos de execução dos materiais de construcção, não tendo as técnicas tradicionais capacidade para competir, caem em desuso. No entanto, diversas civilizações desde a Antiguedade, através de processos arcaicos, conseguiam a obtenção de argamassas com uma capacidade de resistência só igualável à dos cimientos.
Nas argamassas antigas era corrente a utilização de misturas unicamente de cal aérea com areia, que práticamente já não se utilizam. Hoje é necessário fazer uma recolha e avaliação dos métodos tradicionais com visa à recuperação desde conhecimento empírico por forma a poder-se chegar a um conhecimento científico. "... Se já não se sabe por experiência, como se fazia bem, pode-se, pela ciência, descobrir como fazer melhor."
Para este trabalho foram feitas recolhas de amostras de calcários, mármores e cais em alguns fornos tradicionais ainda existentes no sul e centro do país. Nesta primera fase foram analisadas algumas das amostras do ponto de vista químico e mineralógico visando obter um melhor conhecimento dos materiais constituintes das argamassas.
O estudo feito, sobre um material tão importante e característico da arquitectura alentejana, a cal, procura ser o inicio de uma pesquisa sobre as argamassas tradicionais de cal aérea como ligante absoluto. "Para o construtor o estudo da cal é dos mais importantes porque da sua boa qualidade e apropriado emprego, depende em grande parte a solidez das obras necessárias".
|
|
|
portugués |
Mundo físico, Geografia física. Geologia, Pensamento e mundo cultural, Antropologia e etnologia, Construções. Ferramentas. Apeiros |
PORTUGAL, BEJA, Moura, ÉVORA, Borba, Estremoz, Vila Viçosa |
minerales, sector industrial, arquitectura popular, química |
|
|
179921 |
Artigo de revista |
O Val do Río Ellas (Cáceres) |
/fichas-bibliograficas/o-val-do-rio-ellas-caceres |
A Moura
|
|
|
|
Sartal Lorenzo, Miguel Anxo
|
|
Sartal Lorenzo, Miguel Anxo |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1998 |
|
|
|
|
2 |
|
|
|
|
|
|
|
En el artículo se da noticia de la existencia de las tres variedades lingüísticas que conforman la fala de Xálima, de la polémica en torno a su filiación y de su posible origen histórico.
|
|
|
gallego |
Língua, Sociolinguística. Dialetologia e geolinguística, Outros trabalhos dialectológicos/sociolinguísticos |
ESPAÑA, CÁCERES, Eljas, San Martín de Trevejo, Valverde del Fresno |
fala de Xálima, filiación lingüística, repoblación, conciencia/identidad lingüística |
|
|
179861 |
Livro |
O valego. As falas de orixe galega do Val do Ellas (Cáceres - Estremadura) |
/fichas-bibliograficas/o-valego-falas-de-orixe-galega-do-val-do-ellas-caceres-estremadura |
|
|
|
|
Costas González, Xosé-Henrique
|
|
Costas González, Xosé-Henrique |
|
|
|
|
|
|
Vigo |
Edicións Xerais de Galicia |
|
|
|
2013 |
|
|
|
|
|
278 |
|
|
978-84-9914-557-0 |
|
|
|
[Resumen extraído del prólogo realizado a la obra por Francisco Fernández Rei]
A presente monografía é o resultado de vinte anos de continuas visitas de Costas á zona para recoller material, que foi dando a coñecer nun bo quiñón de relatorios e de artigos, agora revisados, actualizados e agrupados nos diversos capítulos deste libro co que demostra que nada do que se refire ó Val do Ellas lle é alleo. Debulla con paixón e claridade expositiva, entre outros aspectos, a onomástica e a historia do galego na zona (con atención especial á toponimia), dá hipóteses sobre a mantemento da fala e a súa polémica adscrición lingüística e fai unha completa caracterización fonética, morfosintáctica e léxica, para rematar cunha análise da situación sociolingüística e da urxente necesidade de codificación destas falas para o que propón unha solución “á galega” [...]. Non separa o estudo lingüístico dos temas socias e legais, non escapa dos aspectos políticos, polo que o libro se abre cun longo capítulo sobre o contexto lexislativo e político de todas as linguas minorizadas de España, onde se atende a situación do galego, do vasco e do catalán nos seus diversos territorios e tamén a situación doutras linguas españolas que moita xente ignora a súa existencia, como ocorre co asturiano, aragonés, aranés, portugués, árabe e tamazig; e a seguir estuda a lexislación lingüística ignorada, particularmente a Carta Europea das Linguas Rexionais Minorizadas e a súa importancia para a normalización do galego de Galicia, mais tamén para o galego estremeiro e do Val do Ellas (p. 9).
|
|
Fernández Rei, Francisco, Cadernos de Lingua, 35, 2013, pp. 135-142 (enlace a la reseña).
|
gallego |
Língua, Estudos comparativos e contrastivos, Comparação galego/português, Outras comparações e contrastes, Fonética e fonologia, Linguística histórica e etimologia, História externa, Morfologia e sintaxe, Sociolinguística. Dialetologia e geolinguística, Descrição (sócio)linguística de uma localidade ou território. Atlas linguísticos, Léxico dialetal, Políticas linguísticas. Normalização |
ESPAÑA, CÁCERES, Eljas, San Martín de Trevejo, Valverde del Fresno |
fala de Xálima, vocabulario, toponimia, filiación lingüística |
|
|
178031 |
Capítulo de livro |
O Veneno de Moriana com final madeirense em Trás-os-Montes |
/fichas-bibliograficas/o-veneno-de-moriana-com-final-madeirense-em-tras-os-montes |
|
Literatura Popular Portuguesa. Teoria da Literatura Oral / Tradicional / Popular
|
|
|
Marques, J. J. Dias
|
|
Marques, José Joaquim Dias |
|
|
|
|
|
|
Lisboa |
Fundação Calouste Gulbenkian |
|
|
|
1992 |
|
|
|
|
|
303-338 |
|
|
972-9032-09-02 |
|
|
|
[Resumo extraído da fonte]
Presente ao longo de quase todo o território português continental e insular, o Veneno de Moriana parece ser, no distrito de Bragança, o romance tradicional mais frequente. É, pelo menos, o que deduzimos das nossas recolhas, onde este romance surge em primeiro lugar, com 66 versões. O Veneno de Moriana apresenta na Tradição trasmontana dois modelos diferentes: um, que conta a história completa (uma jovem namorou com un rapaz; este - que "tinha por notícia as meninas enganar" - abandonou-se e ia casar com aoutra, vindo, para cúmulo, convidar a seduzida para assistir ao casamento; ela, para se vingar, mata-o, dando-lhe a beber vinho envenenado); e outro, de início truncado, que começa na proposta da rapariga ao rapaz para ir beber o vinho. Em qualquer dos dois tipos, o romance conclui-se sempre com a morte do sedutor, e o mesmo sucede em todas as Tradições pan-ibéricas, com excepção da Madeira. Aí, de facto, muitas versões do Veneno de Moriana não terminam no envenenamento do rapaz, e nelas, pelo contrario, o texto continua.
|
Também em Brigantia, XII (3), pp. 51-73.
|
|
portugués |
Literatura, Produção literária criada na fronteira hispano-portuguesa, Pensamento e mundo cultural, Antropologia e etnologia, Folclore. Tradição oral |
PORTUGAL, BRAGANÇA, Bragança, Vimioso, Vinhais |
Trás-os-Montes, literatura oral, romances |
|